ibang-iba talaga ang buhay prinsesa sa buhay ng ordinaryong tao. bakit? kase diba ang prinsesa nakaupo lang siya lalapit na ung kailangan nia...isang tawag nia lang sa yaya nia nandyan na ung kailangan nia…kasama pa nia pamilya nia…eh ang ordinaryong tao kailangan kumilos para mabuhay siya…right?

let me share, this is based on my own experience…

i grew up with my whole family and my yaya…kaya full support talaga…though sometimes may sibling rival…di naman mawawala un dba? kase i’m the “bunso” and only girl for eight years…and medyo mahina ung psychomotor skills ko…so, our eldest, makes me “away” palagi kase daw sakin lagi ung attention…ahehe…un… tapos, halos lahat dati nasa akin na…pero siyempre may limit parin kase di naman ata puede sa parents ko ung spoiled brat…and wala talagang favoritism samin, kung sino mali pagsasabihan..uu supportive sila in terms of sa lahat talaga, saka kung meron talaga (money) ibibili kami ng gusto namin, but not all the times…in that eight years, i really feel i’m a princess because simula magkamalay ako lagi na sila nasa tabi ko…minsan naiiwan sa yaya ko…pero madalas kasama ako ni mommy sa office nia…taz dun sa office tinuturuan ako ng auntie ko kung panu magsulat ng Chinese characters…*kaso limot ko na ahehe* or if not may pasalubong naman ako isang candy masaya nako…ahehe…or if not, basta, may pambili ako ng chalk para i’ll play with my cuz atzi Sheila ”teacher teacheran” di naman mawawala sa bata un eh…and of course, Barbie dolls!!! i remember, may deal kami ni daddy nun na pag mataas grades ko…he will buy me the “cut and style Barbie doll”ahehe…un tuwang tuwa ako nung nagkaroon ako nun…and one thing halos lahat ng kumare ni mommy hinihiram ako ako ung Barbie doll nila…wah hahaha…un…basta, sobrang enjoy ako nun nung bata ako kahit lagi ako away nung ahia ko…ahehe…pero ayt lang kase anjan naman si bopbop (my dihia, i used to call him bopbop because his nickname is jof  wala lang lambing lang) lagi ako pinagtatanggol…alala ko pa dati umuulan nun eh may sakit si mommy nun bakasyon si yaya umuulan, baha eh walking distance lang naman ung school si bop ung sumundo sakin sobrang bigat ng bag ko nun buhat nia sa harap ung bag ko…taz pasan nia ko sa likod ayaw nia ko paglakadin baha daw baka dw magkasakit ako ung sa mga rat ahehe…taz nasira ung slipper nia sabi ko ibaba nia nako ayaw nia un nakapaa siya nung uwi kami kea love ko un si bop eh…and isa pa pala hatid sundo ako nun sa room simula aral ako hanggang grade 5…pinupuntahan pa ko ng yaya ko pag lunch para pakainin…nyahahaha…pero in fairness, i’m doing good in school naman…hahaha…and then, lagi kase ako binubully sa school iyakin kase ako eh…hahaha…pero ok lang anjan naman si  bopbop and ung tropa nia na mga kuya ko din and ung mga ate ko na tropa nia…they are ate Gee- Ann, ate Monica, ate Hazel but  one girl i can’t really forget is ate”Kristine H. Alburo” my ate tin tin or believe it or not she is now known as “Kristine Hermosa” di pa siya artista nun…basta tropa siya ni bopbop and siya ung ate ate ko dun sa school…she’s so caring as if she’s really my real ate…o diba babyng baby ako…nyahaha…kea happy ako nun kase kahit di ko alam kung sino totoo friend ko sa room…lagi naman ako happy pag recess lunch and uwian kase un nga meron ako mga ate at kuya na binibaby ako…ahehe…pag nasa room aral lang talaga…wah..kase lagi ako nagogoyo bait kase eh.. waahh hahaha...basta happy ako nung bata ako…kase ramdam ko na mahal talaga ako ng lahat na special ako…boys?wala di yan pumasok sa isip ko dati…grade 6 na nga ako nagkacrush eh…pero tatlo ung crush ko nun…wah hahaha… bigat… they are Fritz B. Razal- our Valedictorian…Gene Jesus Arseño- an athlete…and of course Mark Jayson G. Sy- my partner in our Graduation wala lang ang kulit kase nia eh… biglang mangangalabit sabay tago…wah hahaha pero naging kaclose ko un…ai may crush na pala ko nung bata ako…si kuya pj…wah hahaha…angkulit kase nia pag laro kami eh gawin ba kong manibela taz bubuhatin ako…nyahaha…nweiz anak pala siya nung kumare ni mommy na classmate ni bop…o dba?sabay bawi…nyahaha

and then, janna came (my siobe) siyempre new baby, lahat ng attention kanya na…ahehe…though prepared naman na talaga ako kase gusto ko talaga magkaroon kami ng baby…natuwa nga ako nun na baby girl kase syempre both of my siblings are boys kea super duper over mega protected ako nun…hahaha…o dba?un saya ako kase may baby girl na kami may aayusan na ko, kalaro and everything…un…

twenty years of my life kasama ko buong family ko…may yaya pa pero 1^st year college my yaya left us na kase mag aasawa na siya..kea un unti-unti natuto ako maglaba, magplantsa, maglinis ng bahay pero di naman totally ako gumagawa kase my mom is there except magluto kase si mommy ung nagluluto assistant lang ako…ahehe…

tapos eto na, graduate na ko i really need to learn on my own…kase my parents are assigned in Pangasinan, they have to manage my uncle’s bottle washing plant there…so un…feeling ko independent na ko wah ang babaw ko nu?though kasama ko naman sa house ung two brothers ko and our tita…pero siyempre kanya-kanya nang laba, plantsa, pagkain?hati-hati kami sa pamalengke tapos kung sino available siya magluluto…eh since ako ung wala pang work parang ako lahat…budget ko lang ung allowance ko na bigay nina daddy…

dati gigising ako ok na lahat…kakain, may milk na, may pampaligo na ko and everything papasok nalang ako school…pagdating ko, may kakain, hugas plato, aaral, telepono(left-landline and right- suncell wah hahaha), text, radio, tulog…pag may exams pa ko di ako maghuhugas…pero may kapalit hahaha…siyempre ako ung ate, tuturuan ko si janna…ahehe…eh madalas sabay kami ng exams…saya…pero siya inuuna ko siyempre…hahaha…kea love ako nun eh nyahaha…ako gawa assignments niya lalo na math…wah hahaha…kea love na love nia ko…nyahaha…ngaun…dun din siya Pangasinan  pag may assignment siya math ako padin sasagot nyahahaha…

ngaun pagkagising ko, wala pagkain, kailangan maginit ng tubig pang milk ko at pang coffee ni tita…lilinis bahay…magsasaing, magiisip kung ano iuulam sa lunch…nyahaha…peo minsan lang naman ako magluto pag madali lang, like prito, nilaga, afritada, kaldereta, adobo, saka carbonara the best nyahaha… taz hugas plato…akalain mu un? si aryl, gumagalaw…nyahaha…alam mu ba one time nagprito ako ng bangus, natalamsikan ako wah hahaha masakit un…tapos, pag wala na ko damit siyempre kailangan na maglaba ni Cinderella…wah hahaha…pero in fairness ambango ng labahin ko…pag tuyo na tutupiin…kailangan plantsahin ang pangalis…hahaha…kase pag magpapalaba  pa sa laundry shop dagdag gastos pa…wag na lang…dba?

grabe, sobrang iba ung buhay ko ngaun…kung dati isang tawag ko lang may gagawa na for me…ngaun, ako na kailangan gumawa di pa puede magreklamo kase sariling gawa…kailangan ulitin pag palpak…pag may nawawala gamit tanong lang kay mommy, makikita ko na, ngaun i need to look it  for myself…dati pag may sakit ako may magaalaga nakahiga lang ako…ngaun kailangn ko bumangon at magluto para sa sarili ko, bumili ng gamot and everything…dati pag tanggal ung botones ng isusuot ko or di pa plantsado andyan si yaya or si mommy…ngaun kailangan ko na gumising ng mas maaga if ever may lakad ako…dati,pag may gusto ako bilhin kukunin ko nalang wallet ko, dun sa ipon ko, then go bili…ngaun, kailangan ko pa isipin kung kailangan ko talaga nun at pinagkakasya ko lang ung allowance ko kina daddy…siyempre nakakahiya naman ung hingi ako ng hingi dba?dati pag may nagustuhan ako damit bibilihin ko basta may pera ako…dati kuha lang ng kuha ngaun, kailangan ko na isipin kung may panggastos pa ko kinabukasan…dati pag sobrang kailangan ko lang maglaba dun lang ako maglalaba pero isang pair lang un ng uniform…pero ngaun ako na naglalaba ng lahat ng damit ko…ahehe…

dati pag binubulyawan ako ni ahia anjan si mommy para patigilin siya…ngaun wala kailangan ko tanggapin ung ,ga masasakit na salita like “ano  ba di ka nagiisip kahit kalian ka…lagi ka nalng umaasa and everything…mayabang ka na huh?isusumbong kita”eh wala naman ako ginagawa sakanya…hai taz instead of moral support pag may interview ako he will say”di na tatawag un!”one time nga nagaway kami wala kami lang dalawa ditto sa house nun…di ko natiis sinagot ko na…hai…i know its bad pero sobra na eh…un umalis ako di ako kumain nung handa nia, bumalik na ko gabi na nagpalamig lang tambay sa harbour square *starbucks*…un…taz tumawag sina daddy…todo iyak talaga ako nun…hai…ahehe…di ko siya pansin…kinakausap nia ko pero sagot ko casual lang…un…ahehe..ganun ahia ko…sanayan lang talaga…pero kahit ganun un love ko padin un…

pero ok lang, at least natututo na ko!puede na ko magasawa! wah hahaha just kiddin…ayoko pa po…hmm why?*wala pa naman aasawahin eh!wah hahaha…loko lang ulit* siyempre, there’s still a part of me waiting and hoping…and siyempre i need to learn a lot of things pa…para if ever he comes back…marunong na talaga ako sa lahat…dba?hai…i’m doin this not only for myself, but also  for you babyangel! for us, katulad po nung pangako mo in the near future… kase you are still the man of my dreams in my future…hai…pasensya na huh? di kita maalis sa sistema ko…mahal talaga kita pero di napo kita hahabulin…baka masaktan nanaman ako parang tinuturing mo po kase akong hangin eh…ansakit po…tama napo muna kase ung mga sinabi mo po nandito parin mabigat napo masyado…masakit…

at eto pa…hai anhirap magisa kase dati lagi ako may moral support sa bestfriend and boyfriend ko na “bei you can do it, kaw pa mana ka sakin diba, iloveyou iloveyou iloveyou”tapos, pag natapos ko na or even if not may feedback lagi “kita angel sabi sau kaya mu yan eh…iloveyou so so so much..mahal na mahal kita” hai nakakamiss un ung maya maya na “i love you babyangel ko!you’re my one and only one…and i can’t afford to lose you…mahal na mahal na mahal kita! sobra sobra pa”haaii…anhirap sobrang miss ko na babyangel ko! ngaun, nothing but myself, that’s the hardest part of all…

let me share with you this little thing…you know before my parents left, our neighbor asked me”oh talaga si aryl?magisa?teka kaya mo ba?” i just smiled yet my mom butt-in “oo kaya nian basta may cellphone yan saka kausap nia boyfriend nian masaya na yan…magagawa nian lahat…” i was really shocked that it came from my mom i am not that open kase eh…though siya lang talaga ung unang lalaking kinuento ko sa kanila…and bukambibig ko siya sa house and pag asar ako ng mga kapatid ko and si tita…ahehe…iba padin…kase kay mommy nanggaling dba?saya! pero hai i really wish na maging ok na ulit lahat…hai…

one last, when we watched Shrek III, diba there’s a scene that they are looking for arthur…un all of them were teasing me ”oi aryl si arthur daw ilabas mo tinatago mo pa kainin ka ni shrek!”wah hahaha..hai un nalungkot ako…kase di ko naman alam kung san siya hahanapin eh…punta ako cr dun ako iyak…wah ahehehe…hai

isa pa pala…wah hahaha…hai…my siobe told me…”atzi, graduate ka na, wag ka muna magaasawa huh?pero kung si kuya arthur ok lang…basta ako muna baby niu” wah hahaha

i really thought i’m done with crying na…kase i didn’t cry for the last two days…nadehydrate ata…wah hahaha… but kanina when i watched “mirmo de pon”*uu childish na kung childish pero there’s a reason behind that’s why i’m watchin’ it- siya kase nagpakilala sakin kay mirmo eh kase dati nakalimutan ko na talaga ung tv…i really don’t watch tv  simula nung nahilig ako sa radio at saka nakasun kase ako nun walang signal sa baba so sa room nalang ako…pag nanonood ako music channel padin…ahehehe…but then un he told me about mirmo de pon he said that partner daw kami ako daw si “reema mahal nia” siya naman daw si “mirmo mahal ko” ahehe…tapos un i asked janna about it for more information tapos un nakita ko na nacute-an ako sa characters…un pinanood ko na…ahehe…parang cardcaptor sakura-ung last anime na inabangan ko talaga—

tapos un nga ung episode kase kanina ung kailangan bumalik nina mirmo sa muglocks world  pero makakalimutan na sila nung partner nilang tao at di na sila makakabalik sa mundo ng mga tao unless may humiling na pabalikin sila…pero pag nagpumilit sila puede sila mawala habangbuhay…sabi ni mirmo bago siya umalis ”pangako Katie babalik ako…gusto ko pagbalik ko marami akong komocho huh”

*un my tears began to fall…alala ko kase siya eh bago siya umalis sabi nia”angel ko pangako babalikan kita pero gusto ko pagbalik ko ikaw padin ung masayahin ,mapagmahal, respetado. palangiti, maalaga, basta lahat sau ung minahal kong aryl ung angel ko ung bestfriend ko ung mahal ko gusto ko ganun padin…mahal na mahal na mahal kita angel ko tandaan mo yan…hinding hindi na ko maghahanap ng iba”*

taz un nakalimutan siya ni Katie pero ramdam nia na may kulang…to make the long story short, gumawa si mirmo ng paraan para makabalik sa mundo ng mga tao…di siya natutulog…nagreresearch siya sa gabi pero pag sa araw hindi nia pinapahalata na gusto padin nia bumalik kay Katie kase nga nangako siya…taz un di nagtagal nakita nia na ung solusyon nagpadala siya ng message kay Katie na iwish na sana makita nia ulit si mirmo…taz naalala na ni Katie lahat…tapos un bumalik na si mirmo…taz meron pa, nung aalis na si sauri ung friend nila, hinatid nila sa airport sabi ni Katie ”Sauri, kahit ano mangyari tandaan mo na nandito lang kami na kaibigan mo…hinding hindi kita makakalimutan…magsusulatan tayo huh…”tapos si Sauri sabi nia “ano ka ba naman Katie?ayoko rin naman iwanan kayo eh espesyal na kayo sakin pero kailangan pera sa career ko…”

 *un lalo ako naiyak kase kahit hindi ko siya hinatid sa airport kase alam ko babaha ng luha sa airport halos ganun   kase ung usapan namin bago siya umalis eh…un umiyak nanaman ako kanina namimiss ko na talaga angel ko   sobra…sana ako din makalimutan ko for awhile tapos pagbalik na lang nia ulit…hai…*

i still want you, i still need you, i still love you…moving on doesn’t really mean forgetting you but i just don’t know how to…i miss me, i miss the happy jolly me…i feel so empty…i feel so hollow…i need you, i just need you because i love you so much…i want to be happy, but i wanna face all of these…i miss my bestfriend…my angel…my everythin…i need you…i love you…

i know i must do my thing first…hai…but i’ll still wait…tanga na kung tanga…hai

ayan ang buhay ni Averyll Joyce V. Valdenarro…

bow!

thank you po!

ai wait pahabol, alam niu ung fortune cookie sa chowking…?ahehe…i’ll just share what i’ve got and i really feel that its for me…sana lang tama ung pagkakaintindi ko…nyahaha…

          “Balance your emotions by not giving too much too quickly. Something hard earned is treasured much more.”

uhmm.. correct me if i’m wrong huh? ahehe

          for me kase, ganito pagkakaintindi ko…

Balance your emotions by not giving too much too quickly.

wag sumuko ng ganun-ganun lang kase anjan naman si God eh…as long as you trust Him may pag asa pero siyempre as a person we need to do our thing…basta stay in His love and trustung Him kase everything’s gonna be fine if you’re with Him… don’t give up because everyday is a chance what you’re praying for…and just always be positive kase being positive is grabbing that blessing that you’re praying for and grabbing what you’re heart longs…

                    Something hard earned is treasured much more.

diba we’re best of friends? basta ahehe…un diba pag nagsimula kau as friends marami na kau napagdaanan so it is hard earned and will be treasured more…hai…un…share ko lang…

if you don’t agree leave a comment po huh? or tag me po…

thank you po in advance…